- әзірбайжанша
- по-азербайджански
Казахско-русский словарь для учащихся и студентов. 2015.
әзірбайжанша
Смотреть что такое "әзірбайжанша" в других словарях:
алапа — 1 (Гур., Маңғ.; Рес., Орын.; Қ орда: Сыр., Жал.) олжа, пайда, табыс. Егін жақсы шықса, халыққа үлкен а л а п а (Гур., Маңғ.). Бұрын қызды күйеуге бергенде, әйелдер а л а п а алатын. Біреуден а л а п а алма (Рес., Орын.). Күріш жақсы шықса,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
абаданшылық — Қ орда., Арал) жақсылық, жетісушілік, жабдықталған. Октябрь революциясынан кейін бізге а б а д а н ш ы л ы қ болды. Біздің шаруашылық, тұрмысымызда да а б а д а н ш ы л ы қ көп Қ орда., Арал). [Әзірбайжанша абад: 1) ел қоныстанған; 2)… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
абылайша — (Жамб., Шу) қос, шаңыраққа уықтың өзін ғана шаншып тұрғызатын керегесіз кішкене үй. А б ы л а й ш а ілгеріде болған екен (Жамб., Шу). Айдалада, аппақ қар үстінде, қар жамылған жалғыз а б ы л а йш а д а н көк түтін ұйтқи ұшып жатты (Ғ. Мұст., Дау … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ағыл — (Түрікм.: Красн., Небид., Таш., Ашх.; Өзб.) қамыстан жасалған төбесі ашық мал қорасы. Кеште жандықтарды а ғ ы л ғ а қамауды ұмытпаң (Түрікм., Таш.). [Әзірбайжанша ағыл мал қорасы (Азерб. рус. сл., I, 1962, 55.); түр. ағыл мал қора, қой қора (Тур … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
адас — 1 (Көкш.: Щуч., Еңб.; Жезқ., Ағад.; Рес., Орын.; Орал, Жән.; Сем.: Көкп., Ақс.; Тау., Қош.; Монғ.) аттас. Екеуміздің есіміміз бір болса, а д а с деп айтамыз (Орын., Ад.). Түйе фермасының меңгерушісі мен Мұқамбетжанның баласы а д а с, екеуінің аты … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
азын-шоғын — (Орал, Чап.; Қ орда: Арал, Қарм.) азды көпті, азғана. Тұра тұр, мына жерде а з ы н ш о ғ ы н шаруам бар еді (Орал, Чап.). Мектептің оқушылар коллективі мұндай а з ы н ш о ғ ы н істеген жұмыстарына қанағаттанып қалмайды («Екп. жол», 11.06. 1959).… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
айырылу — (Гур., Маңғ.) айырылысу, бөліну. Оның туысқандары Шақтыға көшетін болып, а й ы р ы л у болып жатыр, барып қоштасып қайт (Гур., Маңғ.). [Әзірбайжанша айырмаг (Азерб. рус. сл., I, 1962, 89); қырғ. айры (К. Юд., КРС, 36); ұйғ. айримақ (Уйг. рус. сл … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ақ көздену — (Гур.: Шевч., Маңғ.; ҚХР) алды артын білмейтін даңғой. Ол а қ к ө з д ен і п барып Каспий теңізіне түсіп еді, суға кете жаздады (Гур., Шевч.). Қолымызға сәл пәл билік тисе ақ болғаны, дүниені ұмытып, а қ к ө з д е н і п кетеміз (Қ. Жұм., Соңғы … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ақбалық — 1 (Гур.: Маңғ., Тең.; Қ орда, Арал; Жезқ., Ұлы.; Түрікм., Красн.; Қост.) түсі ақ балықтың бір түрі. А қ б а л ы қ т ы ң еті дәмді, бағалы (Түрікм., Красн.). А қ б а л ы қ тентектеу келеді, алып жатқанда көп бұлқынады (Гур., Тең.). Бұйырса, ертең… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ақыр — 1 (Алм.: Жам., Кег.; Талд., Гв.; Қ орда: Сыр., Жал.; Шымк., Қызылқ.; Жамб.: Св., Шу; Қарақ.) малға шөп салатын орын, астау. А қы р ғ а шөп сал, ат жесін (Алм., Кег.). Атты а қ ы р ғ а байладым (Талд., Гв.). А қ ы р шөпті тапап баспау үшін… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
аламан — 1 (Гур., Маңғ.) сарбаз, шапқыншы қол. Таң сарғайып атқанда, Иса Досан бастаған Алпыс кісі а л а м а н, Айналасын жау қамаған, Астына мінген аттары Қазмойын тұлпар жараған (Сәттіғұл). Қара Мәмбет залымның а л а м а н ы көп еді (Н. Байғ., Шығ.,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
